Nu de grote en bekende merken de oren laten hangen naar wat men noemt het economisch eb, proberen de kleinere niche en vooral nieuwe merken de markt te betreden. En met succes. De vraag waar ze de middelen halen, is niet zo belangrijk. Ze gebruiken niet de klassieke en traditionele media om hun bekendheid te bouwen. Ze verdelen hun waar gericht via die (klassieke) distributiekanalen ? lees winkels ? waar deze het best tot hun recht komen. In het Frans heet dat zo mooi mettre en valeur.
Ik liep zaterdag mijn klassieke route langs de Brusselse winkelstraten en temidden van de gekende flagships van de big brands, en mijn oog viel op 3 merken: Reporter (herenkledij), Locman (uurwerk) en Nobis (handtassen). Zowel qua design als qua prijs uiterst competitief ten opzichte van de hen omringende bekende merkproducten. Een eigenzinnig ontwerp, een verfijnde afwerking en een voelbare kwaliteit. Waar komen ze toch steeds vandaan, die new brands on the block? Sommigen schoppen het tot wereldmerken ? ik herinner me Panerai uurwerk nog in 98, onbekend, onbemind ? en anderen verdwijnen in de duisternis. Na wat kort speurwerk kwam ik erachter.
Nobis, een leuk en eigentijds handtassenmerk is Belgisch, meer bepaald van de streek rond Deinze. Alle ontwerp wordt in Belgi? getekend, maar de tassen zelf worden in Itali? geproduceerd. Ze hebben ook 1 brand flagship store in Antwerpen. Aan een democratische prijs, heb je een tas die een statement geeft.
De Locman uurwerken, met een gemiddelde diameter van 50 millimeter (!) was ietwat moeilijker te achterhalen. Een van origine Siciliaans uuwerkmerk dat bekend stond voor polshorloges in houten kasten. Intussen een trendy merk, dat in Itali? aan de pols van menig modebewuste man prijkt.
En tot slot Reporter, een merk van stijlvolle herenkledij. De eigenaar van het merk is de bekende Italiaanse weaving company Ingirami. Deze laatste is de huisleverancier van de stoffen voor de pakken van Zegna, Brioni, etc. Van de hoge winsten die deze laatsten behalen op hun herenpakken, wil de stoffenleverancier blijkbaar ook een graantje meepikken. Zelf dan maar een merk in de markt zetten, moeten ze daar gedacht hebben, en doopten hun consumentenmerk Reporter. Dat ze daardoor een competitieve prijs kunnen zetten, is niet vreemd natuurlijk. Ze kozen de Brusselse prestigieuze Waterloolaan uit om hun eerste flagship te openen.
Het gekke is dat geen van deze merken aan merkcommunicatie doet. Het product verkoopt het merk volgens de verkoper van Reporter. Een interessante stelling wanneer ik verder over nadenk. Misschien zijn we dat wel als merkspecialisten de afgelopen 5 jaar uit het oog verloren?
