Discussies over branding zijn allang niet alleen meer voorbehouden aan experts op dit gebied. Met een beetje hulp is de vertaalslag naar de bakker om de hoek goed te maken: want het draait toch gewoon om het neerzetten van een beeld (hoe wil ik gezien worden) en het leveren van de bewijslast daarvan (zie je wel, het is echt waar). Maar diezelfde bakker weet net zo goed als de grootste multinational dat het daar niet bij blijft. Het is een continu proces van vertellen en bewijzen; wat je waard bent en waarmee je je blijvend onderscheidt van je concurrentie.
Maar er is bij mijn weten maar ??n branche waar ondanks een veelheid aan concurrentie, de grote spelers het kunnen maken om slechts eens in de 4 jaar iets van zich te laten horen, vervolgens de bewijslast niet te leveren en na een aantal jaren toch weer proberen te scoren met verouderde core values. Natuurlijk, hot item, u voelde het al aankomen: de politieke partijen. En u moet me geloven, dit onderwerp is mij niet eens ingegeven door het gerommel in Den Haag.
Op lokaal niveau, in de onbetekenende provinciestad waar ik mij hoofdzakelijk ophoud, voltrekt zich zo langzamerhand een klein drama voor mijn ogen. Een openbaar bestuur dat zich onvoldoende realiseert dat ook z?j moeten presteren. Met daarboven (langleve het nog lang niet gevestigde dualisme)een gemeenteraad waarin ego?s namens een partij zichzelf uitverkorenen van het volk voelen. Gekozen om de kleur waar ze voor staan, verdringen ze direct na zetelbemachtiging volledig de daarbij horende principes uit hun bewustzijn. Maar ik neem het ze niet kwalijk, ze zijn natuurlijk al een tijdje de weg kwijt.
Een prachtige klus voor merkspecialisten, lijkt me. Want diezelfde vertaalslag die we voor de bakker om de hoek wel kunnen maken, moet toch ook aan kunnen slaan bij ?onze bestuurders?en hun partijen. Zodat een partij weer een echte identiteit krijgt, burgers weer weten waar ze aan toe zijn en besluitvorming weer tot stand komt met een beetje vuurwerk. Het meten van betrokkenheid van kiezers doen we dan ook niet meer via polls. Nee, de hoeveelheid verkiezingsposters voor de ramen begin januari 2003 gaat dan weer getuigen van merkvoorkeur bij burgers.
