Hebben de huidige politieke partijen nog wel een eigen identiteit? Vertegenwoordigen ze het gedachtengoed van de beschrijvende merknamen die ze dragen? Of zijn ze veranderd in consensuele groepen die op geregelde tijdstippen een identiteitsmetamorfose ondergaan? Staat ?politiek? synoniem voor bedrog?
Een eerste vaststelling is dat de tijd van echte staatsmannen voorbij is. Die individuen wiens identiteit en persoonlijkheid het gedachtengoed van grote groepen burgers en individuen belichaamden, die zijn er niet meer.
Een tweede vaststelling is dat partijen zowel intra- als extra-muros even snel van kernwaarden als van das wisselen. De ?politieke merken? staan ver van de waarden waarvoor ze ooit werden opgericht. Frankrijk is een goed voorbeeld. Je stemt niet meer voor een politiek merk, je stemt tegen een merk. Dit alles resulteert in een ondoorzichtige, identiteitsloze en amorfe massa.
Een derde vaststelling heeft te maken met de burger zelf. De burger of kiezer lijdt aan hetzelfde syndroom als de politieke scene. De burger wisselt ook continue van identiteit. Daarom kan deze laatste wellicht ook niet meer duidelijk kiezen en dwingt hij de politieke identiteiten tot continue verandering.
Maar hoe moet het nu verder? Men kan niet een iemand de schuld geven. Moeten de politieke partijen hun koers van continue verandering verderzetten, niettegenstaande elk merkbouwer weet dat de 5de merkwet van Ries ?3 times consistency? is. Alleen zo kan men immers een eenduidig beeld en imago opbouwen. Moeten de politieke partijen misschien gespecialiseerde massa-marketeers in dienst nemen om de continue veranderende kiezer-consument binnen te halen voor een vierjarige periode? Dat zou een mogelijke oplossing zijn, al komen we dan dichtbij de situatie in de Verenigde Staten waar 2 partijen 250.000 miljoen kiezers verdelen. De verkiezingen worden er gevoerd als echte professionele reclamecampagnes.
Een andere mogelijke oplossing zou zijn om de bestaande partijen terug te brengen naar de eenvoudige en duidelijke waarden die aan hun ontstaan lagen. Zo ontstaat er terug een eenvoudige en oprechte boodschap.
Een laatste mogelijkheid is om de politieke scene geheel op zijn kop te zetten. Dit wil zeggen dat elke partij wiens gedrag niet overeenstemt met de waarden die ze in haar merknaam draagt, moet gerebrand worden in datgene waar ze op heden voor staat. De keuze naar de nieuwe merknaam zal dan wellicht een moeilijke zoektocht worden. De kans is immers groot dat ze in de huidige situatie allemaal uitkomen op dezelfde merknaam: ?amorf?.
